თაყა ზევდგინისძე

"გაილაშქრა გიორგი მეფემან თათართა. იქ ჩემი გუარის კაცი ოცდაცხრანი დახოცნეს და ერთი ხელთა დაირჩუნეს. და ათაბაგსა აღბუღას თათარნი მიუხდეს. ერთი ... თავადი თათარი დარჩა ხელთა და ის ჩემის გუარის კაცი იმითა დაიხსნა დიდმა აღბუღა. გაუშუა და იმავე მკუიდრსა მამულზედა მოვიდა."

"და ქართველნი ერთობ დაღონებულნი იყუნეს. წამოვიდა გიორგი მეფე და აღბუღას შეეხუეწა ... გამოარჩივეს ერთი უშვილო კაცი. უთხრეს: "მეფე ხელთა შევიპყრათ და ქართლი ჩუენ დაგურჩებისო". ჭუკას გუარის კაცმან ჩემსა გუარის კაცსა გაანდო,. იმან მეფესა არა დაუმალა. უთხრა მეფესა: "დასტურად გუიღალატებენო". ღამეს, რომელსა უღალატებდეს, მეფის საგებელში ის ჩუენი გუარის კაცი დაწვა და მეფე წავიდა. მივიდეს და ჩემი გუარის კაცი დაირჩუნეს და მწოვედ დაკოდეს და სიკუდილსა ულამოდეს და, როგორაცა ეს ცნეს, რომე ზევდგენისძე არისო, აღარ მოკლეს. მას უკანის მოვიდა ამავე ჩუენსა დიდსა მამულზედა და უბოძა მეფემა ნასისხლად მღუიმე მისითა შესავლითა სასაფლაოდ, ახალციხე - სამოცი კუამლი კაცი ესახლა - და ხუთი დახატული ჩარდახი მოწყობილი უბოძა სისხლად."

"მას უკანის მამისა და თაყა, მამისას შვილი, თაყას შვილნი ავთანდილ და ჯანიბეგ."